Alle stadia in het leven heb ik netjes doorlopen, van verliefd worden op de man waar ik later mee getrouwd ben, drie prachtige kinderen, een leuk huis met gezelligheid waar het goed toeven is. De kinderen zijn uitgevlogen en hebben van mij een trotse oma gemaakt. Dan komt de tijd dat je alleen over blijft, een diep gat waar je met veel pijn en moeite uit kan komen, vooral het thuis komen in een stil huis maakt mij telkens toch weer verdrietig, want ik ben geen mens die lang alleen kan zijn. Hou ervan om mensen om mij heen te hebben, maar helaas heb ik al veel vrienden verloren en weet dat dit gebeurt op deze leeftijd, maar dat wil niet zeggen dat het makkelijk is.Ben weer opgekrabbeld en zie nog zoveel mooie dingen om mij heen, zie mogelijkheden voor nieuw geluk in mijn leven, want leeftijd is toch eigenlijk maar een nummer. Zou graag die ene leuke man willen leren kennen die zich herkend in mijn verhaal en net als ik, contact zoekt met plusjes, want tijd om achter de geraniums te zitten.....Nee, dat is aan mij nog niet besteed.Hoop dat ik snel een leuke reactie mag ontvangen van jou,Groetjes,Rieky